Kediyi çok seviyorum ama bi an sinirlenince oldu işte olanlar. O kadar iyi şeyi değil de kötü olayı anımsaması beni çok üzüyor. Zaten ona değer vermesem çoktan sokağa atardım. Ben onun düzelmesi için uğraşıyorum. Bi an düzelir gibi oluyor, gece kapımı açık bırakıyorum korktuğum halde. O da gelip ayaklarmın dibine yatıyor. Gündüz iyi gibi görünüyor.kucağıma bile alabiliyorum bazen oyun oynuyoruz ve sonra ne oluyorsa mama verirken ya ona yakından yukardan bakınca korkup siniyor ve tıslamaya başlıyor. Yaş mama hep veriyorum. Ama bi faydası olmadı. Ahlak dersi gibi geldi bana kusura bakmayın epey alınganım şu aralar çünkü beni üzüyor kedinin durumu. Az önce mama vermek istedim ama çok korkup kaçıyor ve tıslıyor..ben de üstüne gitmeyip elimi uzatıorm hafiften koklatmak için.. biraz sakinleşiyor ama bi süre sonra yine aynı..